een van die dagen die niet hoeven zie ze gaan de zure mannen zie ze hangen in hun jas plastic tassen met de bulen waar een muur staat hangt een plas zie ze schuiven door de straten met hun fles om half tien niemand wil hun luchten ruiken niemand wil hun porem zien zie ze gaan de zure mannen zie ze dampen in de kou al die groots gedroomde plannen tien uur 's ochtends en al blauw zie ze wachten op perronnen op de trein die nooit zal gaan zie ze zoeken in de bakken naar de zin van het bestaan zure mannen zure mannen het is de blues en geen douche het leed en de drank liever zuur en in de olie dan bediende op een bank zie ze gaan de zure mannen nergens heen nergens vandaan op hun afgetrapte schoenen door het zure-man bestaan hoor ze zingen in de straten van de eenzaamheid en drank hoor ze praten in hunzelve met hun anderhalve tand zure mannen zure mannen het is de blues en geen douche het leed en de drank liever zuur en in de olie dan employee op een bank