Δροσοσταλίδα το πρωί το μεσημέρι λάμια και παραγιός το απόβραδο που φεύγει απ' τη δουλειά. Τη νύχτα σιτοκαλαμιά που σπίρτο την ανάβει. -Πες μας, πού πας; -Μέσα στη φωτιά! Ματιά που κάπου σκάλωσε, βήμα που γρηγορεύγει, δρυοκολάπτης που ξανά το θώρακα τρυπά. Χαρά που φεύγει στα ψηλά, θυμός που πέφτει κάτω. -Πες μας, πού πας; -Μέσα στη φωτιά! Μικράκι που πελάγωσε, ντροπή που γυροφέρνει, του λόφου αλεπότρυπα με δώδεκα στοές. Γιορτή που δεν τιμήθηκε, ηφαίστειο που κοιμάται. -Πες μας, πού πας; -Μέσα στις φωτιές!