Ved Ibsens Grav

歌詞

Eg er ein slagen mann, og eg syng som om det er det eine eg kan. Her står eg ved ein kjent diktars grav, læra følast som eit opprørt hat. Ja, eg er ein slagen mann, auge for auge og tann for tatt. No har eg reist langt for å bekjenna min tro, drukket litersvis ikkje vore på do. Er dette verkeleg, er eg verkeleg her? Tør eg gjenomføra plikta før eg fer? Alt Ivar Åsen stod for ligg no i ruin, det er'kje å komme bort fra, Henrik, skulden er din. For du holdt fanen du, for ein riksmålsprofet. Men kvifor du svikta, er det ingen som vet. Du burde vite, Henrik, hevnen den er søt, mi hemn er lysegul, kroppstemperert og bløt. Ja, no leggar eg hemnaren fram og ler hånleg, ja, eg skrattar mens eg latar mitt vann. Du din svikar av ein riksmålsmann, eg fukter din jord og eg vanhelligar ditt namn. Sjå, no dansar eg ein halling på deg, slår meg på hælen og synger eit hatefult stev. [Stev] Syng dudeli-dudelu-dei, eg migar på Ibsen, eg migar i vei, Syng dudeli-dudelu-dei, eg migar på Ibsen, eg migar i vei. Ja, no leggar eg hemnaren fram og eg ler hånleg, ja, eg skrattar mens eg latar mitt vann. Du din svikar av ein riksmålsmann, eg fukter din jord og eg vanhelligar ditt namn. Sjå, no dansar eg ein halling på deg, peker nase og synger eit hatefult stev.