Parçalandým Ve her bir parçam ayrý yere býraktým Birini açýk denizlerin en derin yerine attým Kürek çektim, uzaklaþtým, dönüp arkama bakmadým bile Birini yüksek daðlarýn zirvesine çýkardým Hiç kimse kurtarmasýn, kurda kuþa yem olsun diye Birini hiç unutmadýðým o küçük þehirde býraktým Dönemedim, kimbilir, belki dönsem de bulamazdým Önce savruldum yok oldum Sonra dinlendim duruldum Ve her giden parçam yerine Yenisini doðurdum Daha güçlü, daha sakin Daha mutlu, daha suskun Daha olgun, daha kýrgýn Daha yalnýz, daha yorgun Birini tandýk bir viþne aðacýnýn dibine ektim Soramadým filizlendi mi, sürgün verdi mi Birini çok sevdiðim bir dostta unuttum Istedim, geri vermedi, meðer benden pek haz etmezmiþ Birini büyük bir aþk uðruna ateþlere attým Bilerek, isteyerek, ama asla piþman olmadým