Hep aynı sessizlikle geliyor gece... Hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine... Hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde... Anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime... Sen benim yarım kalan cümlelerimsin... Hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim... Sen benim hiç ısınmayan ellerimsin... Hiç unutamayan, unutmayan o kalbim... Sen benim eksik kalan yerimsin... Kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim... Sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin... Kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık, hiç tutamadığım o yeminlerim... Sen benim terk ettiğim şehirlerimsin... Düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim... Sen benim kovulduğum cennetimsin! Eğdiğim yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim.