Liefste, de nacht is als een gedicht Vol van mysterie en verlangen Diep in jouw ogen glanst 't sterrenlicht Dat mij in boeien houdt gevangen Oud is 't verhaal en vaak reeds verteld Maar ach, daar moet je niet om geven Laat mij als ridder, jouw sprookjesheld De oude romance doen herleven Schoon is Amsterdam bij nacht Hier een pleintje, daar een gracht Alles licht gehuld in 't waas der oude romantiek In de helle lampenschijn Baadt het mooie Rembrandtsplein Oude poortjes dromen stil verlaten, zo rustiek Zwijgend staan de oude torens wakend in de nacht Waar hun klokken zwijgend zingen, and're stemmen zacht Schoon is Amsterdam bij nacht Het heeft, als door een tovermacht Twee verliefde harten tot elkaar gebracht Liefste, ik heb veel landen aanschouwd 'k Reisde langs bergen en ravijnen 'k Trok door een eenzaam maagd'lijk woud Dwaalde langs zeeen en woestijnen 'k Was als de mot die, door licht verblind Steeds weer zijn vleugeltjes verschroeide Maar ik vond hier, in jouw stad, mijn kind Eind'lijk de droom die mij zo boeide