Dawno i daleko

歌詞

Znów najdalej jesteś ty. Znów wracają dawne dni. Ktoś widział, jak wierzchołkami szła drzew, Ktoś widział, jak szła grzbietami fal. A była tu; jeszcze uśmiech jej trwa. Chwili tej został cień. Pomóż mi odnaleźć ją, Pomóż mi zatrzymać ją, Mój lesie, mój wietrze. Ptaków klucz niech wstrzyma bieg, Wstęgi rzek niech przetną ślad Jej drogi dalekiej. Kwiatów deszcz niech spadnie z drzew, Milion gwiazd niech płonie znów Najjaśniej, najwyżej. Wtedy dom odnajdę jej; Z tą nadzieją jestem znów Im dalej - tym bliżej. Znów najdalej jesteś ty. Znów wracają dawne dni. Ktoś widział, jak z Cyganami szła w świat, Ktoś widział, jak zamykały się drzwi. A była tu; jeszcze chwila ta trwa. Śpiewem jej echo drży. Pomóż mi odnaleźć ją, Pomóż mi zatrzymać ją, Mój lesie, mój wietrze. Ptaków klucz niech wstrzyma bieg, Wstęgi rzek niech przetną ślad Jej drogi dalekiej. Pozwól mi odnaleźć ją, Pozwól mi zatrzymać ją, Mój lesie, mój wietrze. Pochyl ku mnie szczyty gór. Napnij dla mnie tęczy łuk, Mój świecie, mój świecie