Veglig vefjan

歌詞

Veglig vefjan silfurspánga viðmótsþæg og fín oft mig útaf hjarta lángar einkum smakki ég vín að fá þig fjalladeplan mín þegar Adams innra eðli kennir sín. Vart skil vegu hugleiðinga þeir vísa mér um sinn þín til skorðan skáhendinga skemmtileg á kinn fá vil feginn kærleik þinn tel hann einan æðri en Arons gulltarfinn. Geðsett, glóuð dyggðaskarti glaðvær, mett og svaung fótnett, fagureygð á parti framhá, mittislaung sem keiprétt krotuð fokkustaung munstur mannprýðinnar meyja vænst í þraung. Mér skín skárri sólarglíngri skærri en drifin smíð hönd þín, hnúar, nögl á fíngri húðin æskublíð önd mín oft á þessari tíð veik og dauða vafin vaknar í miðri klíð. Vífsins verðugleik að reikna vantar mál og róm kífsins kenni ég til feikna hverfur allt sem hjóm og lífsins lifnar í mér blóm þíns hjá meyjarmittis mjóum helgidóm.