Sei que os dias hão-de dar-me a paz que eu quero Sei que as horas hão-de ser menos pesadas E que as noites em secreto desespero Hão-de ser recordações, águas passadas Sei que tudo tem um fim, e o fim de tudo É o tudo que me resta por viver E o teu olhar inquieto, onde me iludo É o desvio da minh'alma a se perder Sei que sempre que te sei em outros braços Há um punhal a atravessar todo o meu ser Os meus olhos a alongarem-se num traço São o espelho da minh'alma a não querer ver Sei no entanto, que há uma luz no horizonte Que antevejo, entre lágrimas resignadas Que esta história, seja a história onde se conte O que um dia em mim serão águas passadas Znam dni, które dadzą spokój, jaki zechcę Znam godziny, które będą też mniej trudne Które noce są w rozpaczy potajemnej Wód przeszłości wspomnieniami będą mi one Wiem, że wszystko ma swój koniec, ten jest wszystkim I jest wszystko, co by żyć mi pozostawi Gdzieś uwodzi twe spojrzenie niespokojne Z rezygnacją mojej duszy, kiedy ją traci Wiem, co zawsze, zawsze wiesz w ramionach innych Że jest sztylet, co przecina wszystko we mnie Moje oczy są utkwione w jednej linii Są zwierciadłem mojej duszy, a nie chcą widzieć Wiem jednakże, światło jest na horyzoncie Które widzę między łzami rezygnacji Ta historia, co się liczy w tej historii Jaki będzie we mnie dzień wspomnień wodami