Gdzie Bogowie Są Jak Bracia I Siostry

歌詞

Śnię o mrocznych latach zatraconych w czasie Sen głęboka wizją w uśpionych tysiącleciach Lustra pełne krawędzi - stopione jak szkło Bez formy w harmonii, głębia w jasnym blasku Niebo coraz bledsze, nabiera sinej barwy A gwiazdy wciąż œświecą nad nami Wiem, że wkrótce znów wzejdzie słońce Czując to w dreszczach budzę się Wicher rzeźbi rysy na twarzy A ciemne chmury są w nieświętym sercu Jak długa zima, tak walka o życie Jak ciemny œwiat, tak mniej œświatłości Noc domem milczenia, ciemnia dotyka losu Księżyc przetapia szkło, daje œświatłość nadziei A grzeszny pielgrzym szybuje w galaktyce A lustra nic nie widzą, wszystko stoi w miejscu Królestwo poznania jest już niedostępne A grzesznik mknie przez lata œświetlne I cierpią te serca, a słońce nie żyje Cała œświatłość umiera, radość schodzi i zguby nabiera ... Wieczór pełen jest czarnego nieba Na białej ziemi leży ciało me Spowite w całun krwi i potu Tam z życiem zatańczyła œśmierć Rozchylam usta by czuć jej zimny smak Jeden oddech, jedno słowo, jedna obietnica I tak zapełnię przestrzeń wielką Bo śmierć jest zawsze wybawieniem Gwiazda życia na wysokiej skale Na krańcach œwiata słońce już wschodzi Odpływam w chwale łodzią do krainy Gdzie bogowie znowu są jak bracia i siostry ...