Ung og forelska, famlande, forvirra håvelaust betatt av deg Du va så fine, eg va ein kløne men du va visst interessert i meg Me kom i sammen titt og ofta me hadde alt me trengte då Me va så nære, me smelta sammen og me hørte bryllupsklokker slå Du og eg, du og eg, du og eg Du og eg, du og eg, du og eg Så kom kverdagsslit, eksamenspress, Skitne koppar og sure tær Kor va det blitt av lykkelandet? Me leita både her og der Me sloss og elska vilt og heftig kjefta, krangla, grein og lo Og snart forsto me: Me va’kje ein, me va nå i det minsta to, det va Du og eg, du og eg, du og eg Du og eg, du og eg, du og eg Du va du og eg va eg og ein unge blei nå jammen seg Det va eit slit, du store tid Då krevdes både du og eg Me lærte sakte, me lære ennå ka kjærlighet og ka livet e Og me har lovt kverandre: Me ska gjør ka me kan for å få det te Du og eg, du og eg, du og eg Du og eg, du og eg, du og eg