A la desterà al veint con un colp al persian l'è acsè lèrgh al sòo let e i linzòo fradd e grand tòt dò i oc' mez e srèe zercherà n'ètra man sèinza catèr nisun come aièr, come edman Al so stèr da per lèe l'è un sò amigh da tant'an ch'a l' ch'gnass tòtt i sòo quèl fin al pighi dla man; la scultarà al gnulèr d'un gat vec' e castrèe ch'a gh' dòrm inzèmma a i znoc d'invèren tòtt al dè. Un breviari apugièe in vatta a la tulatta e un gaz d'acqua trincèe quand a s'lèva la żiatta Un spec' vec' e incrinèe a gh'arcurdarà pian come al tiemp l'è pasèe come in vulèe via i an, e gl'insaggni dl'etèe per al stridi i s' sèn pèrs, quanti rughi ch'a gh'è e i oc' come i èn divèrs. L'a gh' butarà un suris la purtinèra ed ca' per l'urgói cg' a gh'la lèe perché a gh' fa bèin i fat; tòtt i dè fèr l'istass ciapèr al filibùs per badèr ai tragatt d'un avuchèe nèe stóff, cun al quèl an andrèe l'aviva fat la "stratta" ma tant tèimp l'è pasèe ch'a n s'arcorda la żiatta. Lèe ch'l'ha sèimpr in piò un piat quand ariva Nadèl, lèe ch'la ‘n vòl mai nisun se un dè, a chès, l'a s' sèint mèl, lèe ch'l'a ‘n gh'ha gnanca un fióo sol quall ed sóo fradel, lèe ch'l dis: "L'a ‘n va mel!" Ch'l'a dis: "A fagh tant bè!" E la dmanga del Pèlmi la cumprarà a sòo anvod un bel ram longh d'uliv e un pèr ed calzatt nóv e po' in cesa tótt dóo i faran come al pret e i pregherai Gesó ch'a l'va a Gerusalem; po' a gh' darà soquant franch de mattr'ind ‘na casatta perché a s' dèv risparmièr com la fa lèe, żiatta. E un dè a s'gh'ha da murir com' piò o meno i fan tótt, cun ‘na frèva da gnint l'andrà in cal póst tant brótt; l'avrà bele paghe un prèt ch'a s'sèint a póst, la casa, al funerèl e la Massa di mort, E i fior ch'i andrai andrèe al sóo trèst suplimèint i èn cal cosi che pass a l' se scorda la zèint; a gh' resterà po' i fior e i drap negher e zal e dedrèe un vec' amigh scuvèrt un mumèint fa e un santèin a l' dirà ch'l'è morta n'ètra sciatta; ch'l'arpóunsa in pès, amen, e scurdaramm la żiatta.